Γράφει ο Παναγιώτης Αλιμήσης

Καθημερινά σχεδόν γράφουμε και διαβάζουμε για τις επιχειρήσεις της αστυνομίας στη Λακωνία, η οποία, χρόνια τώρα, με τα πενιχρά μέσα που διαθέτει και συχνά με κίνδυνο τη ζωή των αστυνομικών, προσπαθεί - τις περισσότερες φορές με απόλυτη επιτυχία - να πατάξει την εγκληματικότητα. 

Δεν προσπαθούμε καθόλου να δραματοποιήσουμε την κατάσταση, ωστόσο, το πρόβλημα είναι έντονο. Συνομιλώντας με τον απλό κόσμο έξω στην πόλη - και όχι μόνο - αυτό που εισπράττουμε είναι αγανάκτηση και οργή, αφού σε αρκετούς συμπολίτες μας υπάρχει το αίσθημα της ανασφάλειας. Η Πολιτεία, οφείλει να καταλάβει ότι σε μια τόσο μικρή γωνιά της Ελλάδας σαν τη Λακωνία, των μόλις 90.000 κατοίκων, για να παρουσιάζονται καθημερινά τόσα κρούσματα παραβατικότητας, σίγουρα κάτι δεν πάει καλά.

Πρόσφατα, η ΔΕΥΑΣ, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία γνωστοποιούσε πως η κεντρική γεώτρηση υπέστη ζημιές από δολιοφθορά. Κάτω από ποιες συνθήκες έγινε αυτή η ζημιά, είναι ευθύνη των αρμόδιων Αρχών να βγάλουν πόρισμα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που συνέβη στη γεώτρηση, δεν είναι το πρώτο περιστατικό καταστροφής δημόσιας περιουσίας. Τα τελευταία χρόνια, σε όλη τη Λακωνία λαμβάνουν χώρα βανδαλισμοί δημόσιων χώρων, καθώς και αμέτρητες κλοπές περιουσιών, που οι συμπολίτες μας μοχθούν για να αποκτήσουν.

Για παράδειγμα, σωλήνες ύδρευσης σε χωράφια κάνουν «φτερά», σιδερένιες πόρτες οικοπέδων και συρμάτινοι φράκτες… εξατμίζονται, αποθήκες λεηλατούνται, σπίτια παραβιάζονται… μέρα μεσημέρι και πλείστα άλλα απίστευτα! Μια κατεξοχήν αγροτική περιοχή όπως η Λακωνία, η οικονομία της δεν αντέχει τέτοιου είδους καταστροφές και κλοπές. Οι αγρότες, οι γεωργοί καθώς και άλλοι επαγγελματίες, έχουν απηυδήσει. Δεν φτάνει η υπέρμετρη φορολογία και τα δυσβάστακτα έξοδα, οι φιλήσυχοι πολίτες έχουν να αντιμετωπίσουν και τους επιδρομείς! Άραγε, για ποια ανάπτυξη μιλάμε όταν τα μισά, πενιχρά τους έσοδα, ξοδεύονται στις αποκαταστάσεις ζημιών;

Η Πολιτεία πρέπει να δει την ασφάλεια των Ελλήνων ως αγαθό και δικαίωμα, δίνοντας τα απαραίτητα εφόδια στις δυνάμεις ασφαλείας. Πρέπει να τις αφήσει να δράσουν όπως ξέρουν. Δεν μπορεί ο αστυνομικός να ρισκάρει τη ζωή του και ταυτόχρονα να λοιδορείται απαξιωτικά. Ο απλός πολίτης, ειδικά ο θιγμένος, κουράστηκε να ακούει στατιστικές και πομπώδεις θριαμβολογίες του τύπου «εμείς τα καταφέραμε καλύτερα από τους άλλους» ή «αυτός ο μήνας ήταν πιο ήσυχος από τον προηγούμενο». Θέλει να ξέρει, πως ο εγκληματίας κάθε είδους, θα το σκεφτεί πολλές φορές πριν παρανομήσει. Το κράτος, πάντα στο πλαίσιο του Συντάγματος και των νόμων, καλείται να βάλει επιτέλους το μαχαίρι στο κόκκαλο, κλείνοντας τα αυτιά στις… νεοεποχίτικες κραυγές, ώστε να μην οδηγηθούμε ποτέ σε καταστάσεις εκτός ελέγχου.