Ο εθελοντισμός σε ένα χωριό αντιμετωπιζόταν ως κάτι αυτονόητο. Η αρχή του «βοήθησέ με τώρα και θα σε βοηθήσω εγώ όταν χρειαστείς» κυριαρχούσε. Θυμάμαι ότι οι συγχωριανοί έσπευδαν να προσφέρουν βοήθεια πριν καν τους ζητηθεί, ώστε να αποφεύγεται η αμηχανία λόγω υπερηφάνειας. Το φιλότιμο, μια λέξη μοναδική και δύσκολα μεταφράσιμη σε άλλες γλώσσες, έχει πλέον αραιώσει στις μεγαλουπόλεις, που μετατράπηκαν σε ζούγκλες...
Εν έτει 2024, ο Δήμαρχος Σπάρτης Μιχάλης Βακαλόπουλος μαζί με το επιτελείο του, μας υπενθυμίζουν την αξία του φιλότιμου και της αμοιβαίας βοήθειας, επαναφέροντας μας στις εποχές που οι πολίτες ενώνονταν για να πραγματοποιήσουν «μεγάλα έργα για τον τόπο τους». Έτσι, αποφάσισαν να μην ξοδέψουν περίπου 10.000 ευρώ για τη συλλογή των νεραντζιών στη Σπάρτη, αλλά να δοκιμάσουν μια αυτο-οργανωμένη προσπάθεια με τη χρήση των μηχανημάτων του Δήμου, των εργαζομένων του, και δεκάδων εθελοντών. Οι ενέργειες αυτές όχι μόνο κατέληξαν στην επιτυχή συλλογή των νεράντζιων, αλλά επίσης εξοικονόμησαν πόρους που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλες ανάγκες, επιβεβαιώνοντας την αξία της οικονομίας πόρων.
Ελπίζουμε ότι παρόμοιες πρωτοβουλίες θα ακολουθήσουν και στο μέλλον στο Δήμο Σπάρτης, γιατί τελικά και η Σπάρτη ένα μεγάλο χωριό είναι και μπορεί να μεταμορφωθεί στο καλύτερο χωριό, αρκεί οι κάτοικοι του να το επιθυμούν!
Το άρθρο έχει συνταχθεί από Τεχνητή Νοημοσύνη ΑΙ της APELA
