Έχοντας πια ζήσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου στη Σπάρτη, έχοντας μεγαλώσει εδώ τα παιδιά μου, έχοντας υπηρετήσει σε τούτο τον τόπο 25 χρόνια το χώρο της Υγείας και 18 χρόνια το χώρο της Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης-ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΜΟΝΟ ΤΑ 14 ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ, γιατί το Τμήμα Νοσηλευτικής υφαρπάχτηκε με μηδενικές αντιστάσεις   από τους άρχοντες της Τοπικής Κοινωνίας-, θεωρώ ότι δικαιούμαι και οφείλω να συμμετέχω και να ζητήσω τη στήριξη των συμπολιτών μου.

ΓΙΑΤΙ θέλω η Σπάρτη και τα χωριά της  να γίνουν η «Πόλη» στην οποία μπορούν να γυρίσουν και να αναπτυχθούν επαγγελματικά και κοινωνικά τα παιδιά μας, που έζησαν εδώ, έπαιξαν εδώ,  σκίρτησαν συναισθηματικά εδώ, έλαβαν εξαιρετική μόρφωση από τα δημόσια σχολεία μας και τους αφοσιωμένους δασκάλους τους.

ΓΙΑΤΙ θέλω αυτά τα νέα παιδιά να δημιουργήσουν εδώ οικογένεια, ξέροντας ότι η Σπάρτη αλλά και  τα χωριά μας είναι φιλικά  στους νέους γονείς,  οι δρόμοι στα παιδικά καροτσάκια, οι διέξοδοι για την προσωπική ανάταση και ανάπτυξη πρόσφορες.

ΓΙΑΤΙ θέλω να είναι περήφανα τα νέα παιδιά που ζουν  στην «Πόλη» μας, γιατί ζουν σε μία πόλη με οικολογική συνείδηση και όχι μια πόλη που τα σκουπίδια σε απαντούν σε κάθε βήμα.

ΓΙΑΤΙ θέλω να ξέρουν ότι υπάρχει ΑΝΑΠΤΥΞΗ και ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ , σαφής σχεδιασμός και προγραμματισμός.
ΓΙΑΤΙ ό,τι άλλο είναι ΑΔΙΚΟ για τη Σπάρτη και τα πανέμορφα χωριά μας.

Να γιατί εκτίθεμαι στην εκλογική διαδικασία στο πλευρό της Τασίας Κανελλοπούλου. Γιατί έχει όραμα αλλά και ΤΕΧΝΟΓΝΩΣΙΑ για την ανάπτυξη και το μέλλον της Σπάρτης. Το έχει αποδείξει επί σειρά ετών από διαφορετικές θέσεις μεγαλώνοντας ταυτόχρονα δύο παιδιά στην Πόλη μας.

Η Σπάρτη δε χρειάζεται τούτη τη στιγμή μεγαλοστομίες και κομματικές αγκυλώσεις. Χρειάζεται δουλειά και τόλμη. Ή μάλλον ΤΟΛΜΗ (εκλογική ) και δουλειά.

Δεν έχουμε άλλα περιθώρια να χαθούν ευκαιρίες ανάπτυξης και εξωστρέφειας. Δεν αξίζει στη Σπάρτη, δεν μας αξίζει.

Η ψήφος της Κυριακής δεν μπορεί να είναι ψήφος φιλίας και συγγένειας, ψήφος συμπόρευσης και συγχώρεσης στις διαπαραταξιακές μετακομίσεις.

Πρέπει να είναι ψήφος υποχρέωσης προς τα παιδιά μας, τους νέους της Σπάρτης και των χωριών μας.
Ψήφος στο όραμα και το ρεαλιστικό σχεδιασμό. Ψήφος σε αυτούς που μπορούν να  σχεδιάσουν και να διεκδικήσουν.

Ψήφος στην Τασία Κανελλοπούλου γιατί τα θέλουμε ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΗΜΟ ΣΠΑΡΤΗΣ

ΣΠΑΡΤΗ ΜΠΡΟΣΤΑ


Για όσους δεν ξέρουν την Μαρία Τσιρώνη
•  Γεννήθηκε στην Αθήνα  και αποφοίτησε από την Ιατρική Αθήνας το 1992.
•  Ξεκίνησε την ειδίκευσή της στην Παθολογία στην Παθολογική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης.
•  Εργάστηκε μέχρι το 2009 ως Επιμελήτρια ΕΣΥ στην Παθολογική Κλινική του Γενικού Νοσοκομείου Σπάρτης, όπου και οργάνωσε τη Μονάδα Μεσογειακής Αναιμίας.
•  Σήμερα κατέχει κατόπιν κρίσεως, θέση Καθηγήτριας Παθολογίας  στο Τμήμα Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου που δυστυχώς για την πόλη μας πλέον έχει έδρα την Τρίπολη.
•  Τα τελευταία 4 χρόνια είναι Πρόεδρος της Π.Γ.Σ. του Τμήματος Φυσικοθεραπείας που έχει έδρα την πόλη μας.
•  Έχει διατελέσει Αναπληρώτρια  Πρύτανη Πανεπιστημίου Πελοποννήσου για θέματα Υπηρεσιών προς την κοινωνία και την περιφερειακή ανάπτυξη και Επιστημονική Υπεύθυνη του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Διοίκηση Υπηρεσιών Υγείας και Διαχείριση Κρίσεων» του Τμήματος Νοσηλευτικής.
•  Είναι Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λακωνίας από το 2011.
•  Είναι παντρεμένη με τον Πολιτικό Μηχανικό Γιώργο Πουλοκέφαλο και έχουν 3 παιδιά που ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση στην πόλη της Σπάρτης.