notification icon
Θα θέλατε να σας ενημερώνουμε για τα έκτακτα γεγονότα ;

Αλέξης Τσίπρας, ο σύγχρονος Ανδρέας Παπανδρέου

slider_image

Μοιράσου το άρθρο:

05-04-2023

Γράφει ο Χρόνης Πολυχρονίου

Δεν μας συγχωρώ με τίποτα. «Με την καμία» που λένε και οι νεότεροι. Έπρεπε να θρηνήσουμε 57 νεκρούς στα Τέμπη για να αντιληφθούμε επί τέλους ότι αυτή η αποτυχημένη «επιτελική» Κυβέρνηση των «αρίστων» του Μητσοτάκη, ήταν μία «οπερέτα» και ο ίδιος ένας «τενεκές ξεγάνωτος».

Τουλάχιστον οι παλαιότεροι εξ ημών, θα έπρεπε να αποστασιοποιηθούν με το άκουσμα και μόνο της λέξης «Μητσοτάκης». Όχι να τον ψηφίσουν και από πάνω. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι νεότερες ηλικίες οι οποίες αντιλαμβάνονται ευκολότερα, δεν έχουν «δουλείες» από το «παρελθόν» και αντιδρούν ακαριαία, ορθολογικά και χρηστικά. Αυτές λοιπόν οι νεότερες ηλικίες δηλώνουν σήμερα ότι προτίθενται με αυστηρό και κριτικό συνάμα τρόπο, να «ψηφίσουν Τσίπρα, προκειμένου να φύγει ο Μητσοτάκης».

Ένας τεράστιος επικοινωνιακός μηχανισμός κινήθηκε συνωμοτικά μαζί του, προκειμένου να τον αναγορεύσουν σε μεγάλο ηγέτη. Τον ονόμασαν αρχικά «Μωυσή», «καλλίτερα προετοιμασμένο Πρωθυπουργό», «μεταρρυθμιστή », «ανίκητο », «θεμελιωτή της νέας Ελλάδας» και «αναγεννητή της Οικονομίας μας». Την ώρα που η πολιτική του συμπεριφορά, η υπεροψία του, τα σκάνδαλα γύρω του και η κοινωνική αδικία που τροφοδοτούσε, του Πρωθυπουργού που ισχυριζόταν διαρκώς στα δύσκολα πως «δεν το γνώριζα», ήταν ευθέως αν αντίστοιχα με τα βάσανα που βίωνε ο απλός κόσμος της εργασίας στη Χώρα μας.

Ακολούθησαν στην συνέχεια η κατεδάφιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αποδυνάμωση του κράτους πρόνοιας, των εργασιακών σχέσεων, των δημοσίων συστημάτων της Υγείας, της Παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης. Ήλθε η διαφθορά, ο παράνομος πλουτισμός, η οικογενειοκρατία, οι απευθείας αναθέσεις, οι ρεμούλες, οι υποκλοπές, η χειραγώγηση της δικαιοσύνης, η σήψη της κρατικής μηχανής, η ακρίβεια, η αισχροκέρδεια, η υποταγή της πολιτικής στα μεγάλα συμφέροντα. Και έχει αυτός ο «τύπος » το κληρονομικό θράσος σήμερα, να μας εκβιάζει να τον ψηφίσουμε με το ψεύτικο δίλημμα για «σταθερές » τάχα και «αυτοδύναμες » κυβερνήσεις, προκειμένου... να μας αποτελειώσει.

Όμως οι δημοκρατικοί πολίτες, οι ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις του τόπου αφυπνίστηκαν και προσέρχονται αυτή τη φορά μπροστά στις κάλπες με την ευκαιρία της Απλής Αναλογικής, προκειμένου να στηρίξουν προοδευτικές προγραμματικές κυβερνήσεις συνεργασίας, συμφιλίωσης και εθνικής συνεννόησης . Όπου η μία παράταξη συμπληρώνει την άλλη και «κρατάει » αυτήν από την διολίσθηση σε μεγάλα εθνικά λάθη, όπως ακριβώς έχει συμβεί στο παρελθόν από αυτοδύναμες και αυταρχικές κυβερνήσεις, κυρίως της Δεξιάς.

Η μόνη αποδεκτή, ενναλακτική διάδοχη λύση που εμφανίζεται στο προσκήνιο ως δύναμη «αλλαγής », είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο χαρισματικός ηγέτης Αλέξης Τσίπρας. Προς τα εκεί κατευθύνεται το εκλογικό σώμα με την ορμή ενός αργού, σταθερού, υπεύθυνου και συνετού ρεύματος νίκης, για την συγκρότηση στις 22 του Μάη, μιας αποτελεσματικής, προοδευτικής δια-κυβέρνησης 4-ετίας.

Την χρωστάνε οι δημοκρατικοί πολίτες αυτήν τη ψήφο δεύτερης ευκαιρίας, πρώτα-πρώτα στον εαυτό τους και δευτερευόντως στον έμπειρο πλέον και ανανεωμένο Α. Τσίπρα. Αυτόν ο οποίος κάτω από πολύ δύσκολες μνημονιακές συνθήκες, παρά τα όποια λάθη, μας έβγαλε τελικά στο ξέφωτο μιας νέας Ευρωπαϊκής εποχής. Τουλάχιστον με καθαρά χέρια, χωρίς ρεμούλες και σκάνδαλα. Έναν πραγματικά χαρισματικό ηγέτη, σαφώς προσανατολισμένο προς τις λαϊκές δυνάμεις, το δημόσιο συμφέρον, την εθνική μας ανασυγκρότηση και περηφάνεια.

Και παρά το γεγονός ότι οι ασύγχρονες συγκρίσεις προσώπων δεν στέκουν, θα τολμήσουμε να ισχυριστούμε, «όπως ακριβώς ένας άλλος ηγέτης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, τα πρώτα χρόνια της 10-ετίας του 80, αμέσως μετά την Μεταπολίτευση. Αλλαγή με περιεχόμενο, τότε και τώρα».
Δεν μας συγχωρώ με τίποτα. «Με την καμία» που λένε και οι νεότεροι. Έπρεπε να θρηνήσουμε 57 νεκρούς στα Τέμπη για να αντιληφθούμε επί τέλους ότι αυτή η αποτυχημένη «επιτελική» Κυβέρνηση των «αρίστων» του Μητσοτάκη, ήταν μία «οπερέτα» και ο ίδιος ένας «τενεκές ξεγάνωτος».

Τουλάχιστον οι παλαιότεροι εξ ημών, θα έπρεπε να αποστασιοποιηθούν με το άκουσμα και μόνο της λέξης «Μητσοτάκης». Όχι να τον ψηφίσουν και από πάνω. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι νεότερες ηλικίες οι οποίες αντιλαμβάνονται ευκολότερα, δεν έχουν «δουλείες» από το «παρελθόν» και αντιδρούν ακαριαία, ορθολογικά και χρηστικά. Αυτές λοιπόν οι νεότερες ηλικίες δηλώνουν σήμερα ότι προτίθενται με αυστηρό και κριτικό συνάμα τρόπο, να «ψηφίσουν Τσίπρα, προκειμένου να φύγει ο Μητσοτάκης».

Ένας τεράστιος επικοινωνιακός μηχανισμός κινήθηκε συνωμοτικά μαζί του, προκειμένου να τον αναγορεύσουν σε μεγάλο ηγέτη. Τον ονόμασαν αρχικά «Μωυσή», «καλλίτερα προετοιμασμένο Πρωθυπουργό», «μεταρρυθμιστή », «ανίκητο », «θεμελιωτή της νέας Ελλάδας» και «αναγεννητή της Οικονομίας μας». Την ώρα που η πολιτική του συμπεριφορά, η υπεροψία του, τα σκάνδαλα γύρω του και η κοινωνική αδικία που τροφοδοτούσε, του Πρωθυπουργού που ισχυριζόταν διαρκώς στα δύσκολα πως «δεν το γνώριζα», ήταν ευθέως αν αντίστοιχα με τα βάσανα που βίωνε ο απλός κόσμος της εργασίας στη Χώρα μας.

Ακολούθησαν στην συνέχεια η κατεδάφιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η αποδυνάμωση του κράτους πρόνοιας, των εργασιακών σχέσεων, των δημοσίων συστημάτων της Υγείας, της Παιδείας, της κοινωνικής ασφάλισης. Ήλθε η διαφθορά, ο παράνομος πλουτισμός, η οικογενειοκρατία, οι απευθείας αναθέσεις, οι ρεμούλες, οι υποκλοπές, η χειραγώγηση της δικαιοσύνης, η σήψη της κρατικής μηχανής, η ακρίβεια, η αισχροκέρδεια, η υποταγή της πολιτικής στα μεγάλα συμφέροντα. Και έχει αυτός ο «τύπος » το κληρονομικό θράσος σήμερα, να μας εκβιάζει να τον ψηφίσουμε με το ψεύτικο δίλημμα για «σταθερές » τάχα και «αυτοδύναμες » κυβερνήσεις, προκειμένου... να μας αποτελειώσει.

Όμως οι δημοκρατικοί πολίτες, οι ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις του τόπου αφυπνίστηκαν και προσέρχονται αυτή τη φορά μπροστά στις κάλπες με την ευκαιρία της Απλής Αναλογικής, προκειμένου να στηρίξουν προοδευτικές προγραμματικές κυβερνήσεις συνεργασίας, συμφιλίωσης και εθνικής συνεννόησης . Όπου η μία παράταξη συμπληρώνει την άλλη και «κρατάει » αυτήν από την διολίσθηση σε μεγάλα εθνικά λάθη, όπως ακριβώς έχει συμβεί στο παρελθόν από αυτοδύναμες και αυταρχικές κυβερνήσεις, κυρίως της Δεξιάς.

Η μόνη αποδεκτή, ενναλακτική διάδοχη λύση που εμφανίζεται στο προσκήνιο ως δύναμη «αλλαγής », είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και ο χαρισματικός ηγέτης Αλέξης Τσίπρας. Προς τα εκεί κατευθύνεται το εκλογικό σώμα με την ορμή ενός αργού, σταθερού, υπεύθυνου και συνετού ρεύματος νίκης, για την συγκρότηση στις 22 του Μάη, μιας αποτελεσματικής, προοδευτικής δια-κυβέρνησης 4-ετίας.

Την χρωστάνε οι δημοκρατικοί πολίτες αυτήν τη ψήφο δεύτερης ευκαιρίας, πρώτα-πρώτα στον εαυτό τους και δευτερευόντως στον έμπειρο πλέον και ανανεωμένο Α. Τσίπρα. Αυτόν ο οποίος κάτω από πολύ δύσκολες μνημονιακές συνθήκες, παρά τα όποια λάθη, μας έβγαλε τελικά στο ξέφωτο μιας νέας Ευρωπαϊκής εποχής. Τουλάχιστον με καθαρά χέρια, χωρίς ρεμούλες και σκάνδαλα. Έναν πραγματικά χαρισματικό ηγέτη, σαφώς προσανατολισμένο προς τις λαϊκές δυνάμεις, το δημόσιο συμφέρον, την εθνική μας ανασυγκρότηση και περηφάνεια.

Και παρά το γεγονός ότι οι ασύγχρονες συγκρίσεις προσώπων δεν στέκουν, θα τολμήσουμε να ισχυριστούμε, «όπως ακριβώς ένας άλλος ηγέτης, ο Ανδρέας Παπανδρέου, τα πρώτα χρόνια της 10-ετίας του 80, αμέσως μετά την Μεταπολίτευση. Αλλαγή με περιεχόμενο, τότε και τώρα».

Η APELA προτείνει

image

images Άρθρα
01-03-2024

Κοντούλα λεμονιά

images Άρθρα
19-01-2024

Αϊ Γιάννη μου

images Άρθρα
19-01-2024

Η «ΜΑΣΚΑ»

images Άρθρα
10-01-2024

Η Ρώμη του 2024