notification icon
Θα θέλατε να σας ενημερώνουμε για τα έκτακτα γεγονότα ;

Η σκυτάλη των εκλογών δίνεται στις πανελλήνιες

slider_image

Μοιράσου το άρθρο:

25-05-2023

Γράφει ο Νίκος Νικηταρίδης

Οι καλοκαιρινοί μήνες προθερμαίνονται περιμένοντας τη σκυτάλη από τους εννέα προηγούμενους, για να τρέξουν στην τελευταία σκυταλοδρομία του χρόνου, έχοντας να διανύσουν 90 μέρες - μέτρα  πριν τον τερματισμό, που θα τους οδηγήσει στα αποδυτήρια μνήμης των ανθρώπινων αποδυτηρίων. Οι θεατές, εμείς, περιμένουμε με αγωνία την είσοδο στην κούρσα των αγαπημένων αυτών μηνών - αθλητών και κατά περίεργο τρόπο, την τελευταία αυτή φάση της διαδρομής είναι που θυμόμαστε περισσότερο φεύγοντας από το στάδιο.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι θεατές, που θα ήθελαν ο αγώνας αυτός να τελειώνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αφού παίρνουν οι ίδιοι τη θέση των καλοκαιρινών αθλητών και η σκυτάλη που κρατούν στα χέρια τους γράφει με ιδρωμένα γράμματα τις λέξεις: «Πανελλήνιες Εξετάσεις»!

Πολλοί είναι οι οπαδοί αυτού του αγωνίσματος, οι φανατικότεροι όμως είναι οι συγγενείς και οι φίλοι των αθλητών - εξεταζόμενων. Και δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν κολλήσει το μικρόβιο το γηπέδων: Ενώ στους προκριματικούς υποστηρίζουν και αποθεώνουν όλους τους αθλητές, στον τελικό χειροκροτούν μόνο τους 3 πρώτους νικητές που στέφονται με τις δάφνες των ΑΕΙ και ΤΕΙ, χειροκροτώντας χλιαρά τους επόμενους που τερματίζουν, παίρνοντας τους, χωρίς ανάσα, για μια σκληρή νέα προετοιμασία για τους επόμενους αγώνες και τέλος περιφρονούν  αυτούς που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να τερματίσουν.

Οι αθλητικοί, κρατικοί ή μη, συντάκτες, ρίχνουν τους προβολείς τους στους αθλητές της πρώτης κατηγορίας, οι οποίοι και παίρνουν από τους δικούς τους το πριμ των χρημάτων για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Στους αθλητές της δεύτερης κατηγορίας στέλνονται οι ειδικοί του αθλήματος και ανάλογα με τους χορηγούς τους, τους προτείνονται νέοι προπονητές - φροντιστήρια. Οι αθλητές της τρίτης κατηγορίας ; Αυτοί θα λέγαμε ότι αφήνονται είτε στο έλεος των εμπόρων αναβολικών - πωλητών πλαστών ονείρων, είτε τους γίνονται νύξεις για μεταγραφή σε κάποιο άλλο άθλημα... Κι αν θέλουν να ξαναδοκιμάσουν επίμονα στο ίδιο; Ε! τότε θα πρέπει να αναφέρουν στους χορηγούς τους το παράδειγμα του Τζόρνταν, που απέτυχε μεν στο μπέϊζμπολ, αλλά γύρισε μετά από πολύκοπη προσπάθεια θριαμβευτής στα γήπεδα του μπάσκετ. (Λίγο ¨σπάνιο¨ το επιχείρημα, αλλά μια προσπάθεια δε κάνει τίποτα...).

Εμείς ανήκουμε στους αθλητικούς εκείνους τύπους που γράφουμε στις παρα-αθλητικές στήλες των εφημερίδων, σε εκείνους που πιστεύουν ότι ο αθλητισμός - προσπάθεια γίνεται για τον αθλητισμό - προσπάθεια και ότι η επιτυχία με την αποτυχία διαφέρουν μόνο στα τρία πρώτα γράμματα.

Η προσπάθεια δεν γίνεται ούτε για τους χορηγούς - συγγενείς, ούτε για τους προπονητές - φροντιστήρια, ούτε για τις κρατικές ομάδες. Η προσπάθεια γίνεται ή πρέπει να γίνεται για τους ίδιους τους αθλητές - υποψήφιους, που λίγα δευτερόλεπτα πριν την εκκίνηση καλό θα είναι να γυρίσουν τη ματιά τους στο κατάμεστο στάδιο και να αναρωτηθούν αν θα μπορούσε να διεξαχθεί και να μεταδοθεί αυτός ο αγώνας χωρίς την ύπαρξη των εργατών που κατασκεύασαν σε διάφορα εργοστάσια το ταρτάν, τις πλαστικές εξέδρες, το χλωροτάπητα ακόμα και τα φανελάκια που φορούν, χωρίς την ύπαρξη των ηλεκτρολόγων, κάμεραμεν, σχολιαστών, κριτών, ακόμα και των παιδιών που κουβαλούν τα καλάθια με τα ρούχα τους, χωρίς την ύπαρξη όλων αυτών που κάποτε ανήκαν στην τρίτη κατηγορία αθλητών και τώρα ανήκουν στη μεγάλη, χωρίς βαθμούς, κατηγορία των πολιτών εργαζομένων της ελληνικής κοινωνίας.

Οι αθλητές της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας πρέπει να νιώθουν νικητές για την προσπάθεια τους και μόνο, και σ’ αυτούς πρέπει να στραφούν όλες οι κάμερες μετά τον αγώνα, τη στιγμή που θα έχουν και οι ίδιοι το θάρρος να δηλώσουν για τη μη επιτυχία τους : «Για τους εαυτούς μας ρε γαμώτο»!
 

Στη σπάνια φωτογραφία μαθητές και μαθήτριες του Μονοταξίου Διδασκαλείου Σπάρτης στις 30/6/1926



Οι καλοκαιρινοί μήνες προθερμαίνονται περιμένοντας τη σκυτάλη από τους εννέα προηγούμενους, για να τρέξουν στην τελευταία σκυταλοδρομία του χρόνου, έχοντας να διανύσουν 90 μέρες - μέτρα  πριν τον τερματισμό, που θα τους οδηγήσει στα αποδυτήρια μνήμης των ανθρώπινων αποδυτηρίων. Οι θεατές, εμείς, περιμένουμε με αγωνία την είσοδο στην κούρσα των αγαπημένων αυτών μηνών - αθλητών και κατά περίεργο τρόπο, την τελευταία αυτή φάση της διαδρομής είναι που θυμόμαστε περισσότερο φεύγοντας από το στάδιο.

Υπάρχουν όμως και κάποιοι θεατές, που θα ήθελαν ο αγώνας αυτός να τελειώνει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, αφού παίρνουν οι ίδιοι τη θέση των καλοκαιρινών αθλητών και η σκυτάλη που κρατούν στα χέρια τους γράφει με ιδρωμένα γράμματα τις λέξεις: «Πανελλήνιες Εξετάσεις»!

Πολλοί είναι οι οπαδοί αυτού του αγωνίσματος, οι φανατικότεροι όμως είναι οι συγγενείς και οι φίλοι των αθλητών - εξεταζόμενων. Και δυστυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς έχουν κολλήσει το μικρόβιο το γηπέδων: Ενώ στους προκριματικούς υποστηρίζουν και αποθεώνουν όλους τους αθλητές, στον τελικό χειροκροτούν μόνο τους 3 πρώτους νικητές που στέφονται με τις δάφνες των ΑΕΙ και ΤΕΙ, χειροκροτώντας χλιαρά τους επόμενους που τερματίζουν, παίρνοντας τους, χωρίς ανάσα, για μια σκληρή νέα προετοιμασία για τους επόμενους αγώνες και τέλος περιφρονούν  αυτούς που για διάφορους λόγους δεν μπόρεσαν να τερματίσουν.

Οι αθλητικοί, κρατικοί ή μη, συντάκτες, ρίχνουν τους προβολείς τους στους αθλητές της πρώτης κατηγορίας, οι οποίοι και παίρνουν από τους δικούς τους το πριμ των χρημάτων για τις καλοκαιρινές διακοπές τους. Στους αθλητές της δεύτερης κατηγορίας στέλνονται οι ειδικοί του αθλήματος και ανάλογα με τους χορηγούς τους, τους προτείνονται νέοι προπονητές - φροντιστήρια. Οι αθλητές της τρίτης κατηγορίας ; Αυτοί θα λέγαμε ότι αφήνονται είτε στο έλεος των εμπόρων αναβολικών - πωλητών πλαστών ονείρων, είτε τους γίνονται νύξεις για μεταγραφή σε κάποιο άλλο άθλημα... Κι αν θέλουν να ξαναδοκιμάσουν επίμονα στο ίδιο; Ε! τότε θα πρέπει να αναφέρουν στους χορηγούς τους το παράδειγμα του Τζόρνταν, που απέτυχε μεν στο μπέϊζμπολ, αλλά γύρισε μετά από πολύκοπη προσπάθεια θριαμβευτής στα γήπεδα του μπάσκετ. (Λίγο ¨σπάνιο¨ το επιχείρημα, αλλά μια προσπάθεια δε κάνει τίποτα...).

Εμείς ανήκουμε στους αθλητικούς εκείνους τύπους που γράφουμε στις παρα-αθλητικές στήλες των εφημερίδων, σε εκείνους που πιστεύουν ότι ο αθλητισμός - προσπάθεια γίνεται για τον αθλητισμό - προσπάθεια και ότι η επιτυχία με την αποτυχία διαφέρουν μόνο στα τρία πρώτα γράμματα.

Η προσπάθεια δεν γίνεται ούτε για τους χορηγούς - συγγενείς, ούτε για τους προπονητές - φροντιστήρια, ούτε για τις κρατικές ομάδες. Η προσπάθεια γίνεται ή πρέπει να γίνεται για τους ίδιους τους αθλητές - υποψήφιους, που λίγα δευτερόλεπτα πριν την εκκίνηση καλό θα είναι να γυρίσουν τη ματιά τους στο κατάμεστο στάδιο και να αναρωτηθούν αν θα μπορούσε να διεξαχθεί και να μεταδοθεί αυτός ο αγώνας χωρίς την ύπαρξη των εργατών που κατασκεύασαν σε διάφορα εργοστάσια το ταρτάν, τις πλαστικές εξέδρες, το χλωροτάπητα ακόμα και τα φανελάκια που φορούν, χωρίς την ύπαρξη των ηλεκτρολόγων, κάμεραμεν, σχολιαστών, κριτών, ακόμα και των παιδιών που κουβαλούν τα καλάθια με τα ρούχα τους, χωρίς την ύπαρξη όλων αυτών που κάποτε ανήκαν στην τρίτη κατηγορία αθλητών και τώρα ανήκουν στη μεγάλη, χωρίς βαθμούς, κατηγορία των πολιτών εργαζομένων της ελληνικής κοινωνίας.

Οι αθλητές της δεύτερης και τρίτης κατηγορίας πρέπει να νιώθουν νικητές για την προσπάθεια τους και μόνο, και σ’ αυτούς πρέπει να στραφούν όλες οι κάμερες μετά τον αγώνα, τη στιγμή που θα έχουν και οι ίδιοι το θάρρος να δηλώσουν για τη μη επιτυχία τους : «Για τους εαυτούς μας ρε γαμώτο»!
 

Στη σπάνια φωτογραφία μαθητές και μαθήτριες του Μονοταξίου Διδασκαλείου Σπάρτης στις 30/6/1926



Η APELA προτείνει

image

images Άρθρα
01-03-2024

Κοντούλα λεμονιά

images Άρθρα
19-01-2024

Αϊ Γιάννη μου

images Άρθρα
19-01-2024

Η «ΜΑΣΚΑ»

images Άρθρα
10-01-2024

Η Ρώμη του 2024