ΦΑΣΙΣΜΟΣ: Φυσική προδιάθεση
Μοιράσου το άρθρο:
20-09-2024
Γράφει η Ελένη Παπατσώρη
Θα έλεγε κανείς πως ένα είδος βασκανίας κυριεύει τους παρείσακτους, τους κυκλώνει με εκείνα τα ανυπόφορης γλύκας τραγούδια... κι έπειτα είναι και το αιώνιο καλοκαίρι μας!
«Η θεωρία μας είναι τα πράγματα». (Μουσολίνι)
«Μην λέτε κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει και ο τελευταίος ηλίθιος». (Χίτλερ προς τα στελέχη του)
Η απέχθεια του φασισμού για κάθε τι που έχει σχέση με τη σκέψη, μόνο με παροιμία ταιριάζει. Κατά την πρώτη εμφάνιση του φασισμού δεν υπήρχε δόγμα, ή πράξη προ της θεωρίας. Αργότερα αυτοχαρακτηρίστηκε ως άρνηση των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών και κοινοβουλευτικών θεωριών.
Σήμερα σαν θεωρία είναι καθορισμένη. Εχθρός της δημοκρατίας, παράκμασε -λέει- αφού εξάντλησε τον ιστορικό της προορισμό. Κατά του κοινοβουλίου -λέει- είναι βραδυκίνητο. Η καθολική ψηφοφορία είναι κατά συνθήκη ψέμα που δεν σημαίνει τίποτα.
Αρνείται την λαϊκή κυριαρχία και αποδέχεται την κυριαρχία του κράτους. Του δίνει απόλυτη ελευθερία στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας του. Όλες οι πνευματικές και οικονομικές δυνάμεις πλαισιώνουν το κράτος και συνδέονται με τη αρχή: «Κρατικό συμφέρον»
«τα πάντα για το κράτος»
«τίποτα εναντίον του κράτους»
Είναι κατά του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού και του ιστορικού υλισμού, οι οποίες εξηγούν την ιστορία του πολιτισμού ως πάλη συμφερόντων των ομάδων της κοινωνίας και την αλλαγή των μέσων παραγωγής. Κατά του ταξικού συνδικαλισμού και υπέρ του συντεχνιακού κράτους. Τα ατομικά συμφέροντα πρέπει να συμβάλλουν στο συμφέρον του συνόλου. Υπέρ της βασιλείας. Όχι στη διαρκή ειρήνη. Ο πόλεμος είναι χρήσιμος στην διατήρηση της ζωτικότητας του λαού.
Αποδέχεται δε την κεφαλαιοκρατία «καπιταλισμός είναι». Σέβεται και προστατεύει την θρησκεία. Προστατεύει την εργασία και προωθεί την αναγέννησή της, αφού την θεωρεί κοινωνικό καθήκον.
Ο φασισμός γεννήθηκε κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου όταν ο καπιταλισμός βρέθηκε σε κρίση. Υπάρχει ως δυνατότητα, όχι ως αναγκαιότητα, στον φιλελεύθερο και νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Μπορεί να επανεμφανισθεί. Η ύπαρξη φασιστικών κομμάτων «και με διαρκώς αυξανόμενη τάση στο εκλογικό σώμα» στις μέρες μας, αποδεικνύει ότι ο κίνδυνος δεν είναι φανταστικός είναι υπαρκτός.
Τα πλήθη των ανθρώπων λειτουργούν σαν αγέλη, μας λέει η ομαδική ψυχολογία. Υπακούουν στα ένστικτα και το συναίσθημα και όχι στον ορθό λόγο (λογική). Η μάζα απεχθάνεται τον ορθολογισμό και στην καλύτερη περίπτωση προτιμά την προσευχή, ενώ στη χειρότερη την μαγεία. Ότι οι άνθρωποι πρώτα στεγάζουν τους θεούς τους και μετά τον εαυτό τους είναι η απόδειξη.
Στην λογική πάτησε και προχώρησε η Ελληνική σκέψη, αργότερα η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Πίστη στην αξία και την σημασία του ορθού λόγου!
Ο φασισμός θα στηριχθεί στο άλογο, στην αγελαία συμπεριφορά, στα ένστικτα, στα χονδροειδή συναισθήματα και στην περιφρόνηση της προσωπικότητας. Το μεγάλο κεφάλαιο με τις δραστηριότητές του θα στηρίζει τον φασισμό, αλλά και το μικρό του μεροκαματιάρη, που τρέχει πίσω από τον χαρισματικό ηγέτη επίσης. Η σταθερή πελατεία του φασισμού, είναι οι αγράμματοι, μικρονοϊκοί, ηλίθιοι και κυρίως οι φοβισμένοι.
Δεν δημιούργησε ο Μουσολίνι τον φασισμό. Υπήρχε ως δυνατότητα στην κοινωνία, ο ίδιος με επιδεξιότητα την εκμεταλλεύτηκε. Πανέξυπνος διανοούμενος του έδωσε μόνο το όνομα του, την λέξη φασισμός. Στην Ιταλική γλώσσα fascio (Φάτσιο), λέγεται το ρωμαϊκό σύμβολο εξουσίας που είναι ένα τσεκούρι στην λαβή του οποίου είναι δεμένες λεπτές ράβδοι, που συμβολίζουν τον λαό καλά στηριγμένο πάνω στην λαβή που είναι ο ηγέτης, η λεπίδα του τσεκουριού είναι διπλή και κόβει και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά τους εχθρούς του λαού, τους κεφαλαιοκράτες και τους κομουνιστές.
Ο απλός άνθρωπος δεν βλέπει την αιτία της φτώχειας του παρά μόνο το αφεντικό του, που του δίνει μεροκάματο της πείνας και επιπλέον επιθυμεί και ονειρεύεται να πάρει την θέση του, δηλαδή να ανέβει στην «ανώτερη» τάξη. Του είναι δύσκολο να καταλάβει πως για την φτώχεια του φταίει το σύστημα και όχι το πρόσωπο (έχει ανάγκη από γνώση και καθοδήγηση, αυτό δώστε του, αλλιώς αφήστε τον να πεθάνει της πείνας) και επειδή είναι πιο εύκολο να είσαι δυνατός στο σώμα παρά στο νου και επειδή πολλοί αδύνατοι εύκολα ενώνονται σαν δέσμη για να αποτελέσουν κοινωνική δύναμη, τούτη την δύναμη εκμεταλλεύεται ο λαϊκιστής -που δεν αλλάζει τίποτα- και τότε ο κόσμος στην πλειοψηφία του θα υποταχθεί σε ένα σωτήρα αν εμφανισθεί.
Νάτος ο «Αρχηγός» (ντούτσε), τίτλο που πήρε μόνος του ο Μουσολίνι. Τελικά ο φασισμός έχει κοινωνική βάση και είναι λαϊκό πολιτικό κίνημα. Εκμεταλλεύεται την χειρότερη δυνατότητα του λαού. Ό λαϊκισμός αποτελεί προϋπόθεση του φασισμού. Ο φασισμός είναι πραγματιστικός. Εδώ και τώρα πράξεις, όχι λόγια. Ο φασίστας ρήτορας προσελκύει τις απαίδευτες μάζες, τους πεινασμένους, τους ηλίθιους με ευκολία.
Ο Μουσολίνι πρώην σοσιαλιστής, πρώην μαρξιστής, ευφυέστατος, δεν είπε πως είναι αντιδημοκράτης. Είπε πως ο φασισμός τα ξεπερνάει όλα. Υπέρβαση έξω από κόμματα και ιδέες. Πάνω από όλα και από όλους και θα τα βάλει κάτω όλα και όλους και θα τους τσαλαπατήσει. Θαύμαζε και υιοθετούσε πρακτικές του Περικλή του Αθηναίου, Καίσαρας θα γίνει αργότερα. Ο ίδιος είπε πως ενώ αρχικά ο φασισμός ήταν Ιταλικό κίνημα, μετατράπηκε σε διεθνές φαινόμενο.
Πολλά φασιστικά κόμματα είχαν δημιουργηθεί στην Ευρώπη Γερμανία, Ισπανία, Ελλάδα. Επίσης στο ξεκίνημά του ο φασισμός ως πολιτική έκφραση ήταν της μοδός. Στηρίχτηκε από μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος στην Ευρώπη και βεβαίως και στη χώρα μας «εμείς δεν λείπουμε από τέτοιες διακρίσεις...».
Η φασιστική μαγκούρα βοήθησε την κουτσή δημοκρατία να προχωρήσει όπως, όπως. Μπορούμε να περιγράψουμε την μαγκούρα που προϋπάρχει μέσα στη κοινωνία; Απαντάω Ναι.
Δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης φασιστικού κόμματος για να αναγνωρίσεις το φασίστα. Η φασιστική πολιτική φιλοσοφία, μπορεί να βρεθεί σε απόψεις περί δικτατορίας, αντικοινοβουλευτισμού, κρατισμού, αντιφιλελευθερισμού, αντισοσιαλισμού και ρατσισμού.
Ο καλός φασίστας εδώ που τα λέμε προτιμάει την δικτατορία από την δημοκρατία όταν βρεθεί στο δίλλημα της επιλογής. Η έκφραση να «καεί το μπουρδέλο η βουλή» προσφάτως ήταν μια εξόχως φασιστική συμπεριφορά αυτών που την εξέφραζαν.
Θέλει το κράτος να έχει απόλυτη αξία να είναι καθοδηγητικό και ελεγκτικό, το κράτος των εξουσιαστών και όχι η κοινωνία των ανθρώπων. Αυτοί να αποφασίζουν για την συμπεριφορά τους, «καλά έκανες και τον έδειρες αφού σε πείραξε», «καλώς έδειρες την γυναίκα σου αφού δεν υπάκουσε στις εντολές σου» και παλιότερα ο μπόγιας «καλά έκανε ρίχνοντας φόλα στα αδέσποτα ζώα», οι νόμοι της αγοράς δεν είναι κατ’ ανάγκη οι καλύτεροι για την πρόοδο της κοινωνίας. Αφήστε τις θεωρίες λέει προς τους πολιτικούς, πράξεις θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας «εδώ και τώρα».
Υπάρχει και ο φασίστας «ο καλά κρυμμένος» διανοούμενος που μόνο για το προσωπικό του συμφέρον παράγει σκέψη πρακτικά χρήσιμη, χωρίς να την πολυπιστεύει. Είναι και λόγος που αλλάζει εύκολα αφεντικό.
Φασιστική νοοτροπία εκφράζει και αυτός που αντιλαμβάνεται την κοινωνία σαν φύση και όχι σαν πολιτισμό, σαν ζούγκλα και όχι σαν πόλη που μέσα της εμφανίζονται η πολιτική και ο πολιτισμός.
Και καλλιτέχνη θα συναντήσουμε φασίστα, διότι η τέχνη μετέχει του λόγου και του παραλόγου και κατά συνέπεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί, διότι κάποια επαφή έχουν και οι αγράμματοι και οι ηλίθιοι.
Φασίστα θα βρούμε και σε έναν πολιτιστικό σύλλογο ή μια κοινότητα. «Πάμε όλοι μαζί» και δοξάζεται ο πρόεδρος. Ο θρίαμβος του προσωπικού μέσα από την συλλογική δράση.
Φασίστας είναι και ο απλός πρόσκοπος που έχασε την αθωότητα του, το αγαθό των προθέσεών του.
Αλλά ναι, ναι και ο «σοσιαλιστής» που λειτουργεί χωρίς σοσιαλισμό, επίσης φασίστας είναι.
Ο άνθρωπος που αγαπάει τις στολές -το ομοιόμορφο- είναι δείγμα που προκύπτει από το πνεύμα της αγέλης, που γεννάει φασισμό.
Τα πρόβατα έχουν το ίδιο μαλλί. Τα κουρεύει ο ίδιος τσοπάνος. Ο γνήσιος φασίστας είναι δίποδο ζώο, που του αρέσει να είναι ζώο διότι δυσκολεύεται σαν άνθρωπος. Αρκείται στο ότι γεννήθηκε άνθρωπος με ένστικτα και εκμεταλλεύεται όλα τα ένστικτά του. Προσέχει πολύ το ζώον άνθρωπος.
Φουκαράδες μου, χαζούληδες, ανήκετε σ’ αυτούς που λυντσάρουν, που γι’ αυτούς δεξιά κι αριστερά είναι το ίδιο, φτάνει να αναβλύζει το αίμα... αχ!
Και; Το ξερίζωμα δεν είναι δυνατόν. Χρειάζεται να δουλέψει το μικρό τσεκούρι για να περάσεις ανάμεσα στα θρασεμένα αγριόχορτα και ίσως και μεγάλα μαχαίρια για ν’ ανοίξεις ένα φράκτη από βάτα...
Σας χαιρετώ. Εις το επανιδείν
«Η θεωρία μας είναι τα πράγματα». (Μουσολίνι)
«Μην λέτε κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει και ο τελευταίος ηλίθιος». (Χίτλερ προς τα στελέχη του)
Η απέχθεια του φασισμού για κάθε τι που έχει σχέση με τη σκέψη, μόνο με παροιμία ταιριάζει. Κατά την πρώτη εμφάνιση του φασισμού δεν υπήρχε δόγμα, ή πράξη προ της θεωρίας. Αργότερα αυτοχαρακτηρίστηκε ως άρνηση των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών και κοινοβουλευτικών θεωριών.
Σήμερα σαν θεωρία είναι καθορισμένη. Εχθρός της δημοκρατίας, παράκμασε -λέει- αφού εξάντλησε τον ιστορικό της προορισμό. Κατά του κοινοβουλίου -λέει- είναι βραδυκίνητο. Η καθολική ψηφοφορία είναι κατά συνθήκη ψέμα που δεν σημαίνει τίποτα.
Αρνείται την λαϊκή κυριαρχία και αποδέχεται την κυριαρχία του κράτους. Του δίνει απόλυτη ελευθερία στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας του. Όλες οι πνευματικές και οικονομικές δυνάμεις πλαισιώνουν το κράτος και συνδέονται με τη αρχή: «Κρατικό συμφέρον»
«τα πάντα για το κράτος»
«τίποτα εναντίον του κράτους»
Είναι κατά του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού και του ιστορικού υλισμού, οι οποίες εξηγούν την ιστορία του πολιτισμού ως πάλη συμφερόντων των ομάδων της κοινωνίας και την αλλαγή των μέσων παραγωγής. Κατά του ταξικού συνδικαλισμού και υπέρ του συντεχνιακού κράτους. Τα ατομικά συμφέροντα πρέπει να συμβάλλουν στο συμφέρον του συνόλου. Υπέρ της βασιλείας. Όχι στη διαρκή ειρήνη. Ο πόλεμος είναι χρήσιμος στην διατήρηση της ζωτικότητας του λαού.
Αποδέχεται δε την κεφαλαιοκρατία «καπιταλισμός είναι». Σέβεται και προστατεύει την θρησκεία. Προστατεύει την εργασία και προωθεί την αναγέννησή της, αφού την θεωρεί κοινωνικό καθήκον.
Ο φασισμός γεννήθηκε κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου όταν ο καπιταλισμός βρέθηκε σε κρίση. Υπάρχει ως δυνατότητα, όχι ως αναγκαιότητα, στον φιλελεύθερο και νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Μπορεί να επανεμφανισθεί. Η ύπαρξη φασιστικών κομμάτων «και με διαρκώς αυξανόμενη τάση στο εκλογικό σώμα» στις μέρες μας, αποδεικνύει ότι ο κίνδυνος δεν είναι φανταστικός είναι υπαρκτός.
Τα πλήθη των ανθρώπων λειτουργούν σαν αγέλη, μας λέει η ομαδική ψυχολογία. Υπακούουν στα ένστικτα και το συναίσθημα και όχι στον ορθό λόγο (λογική). Η μάζα απεχθάνεται τον ορθολογισμό και στην καλύτερη περίπτωση προτιμά την προσευχή, ενώ στη χειρότερη την μαγεία. Ότι οι άνθρωποι πρώτα στεγάζουν τους θεούς τους και μετά τον εαυτό τους είναι η απόδειξη.
Στην λογική πάτησε και προχώρησε η Ελληνική σκέψη, αργότερα η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Πίστη στην αξία και την σημασία του ορθού λόγου!
Ο φασισμός θα στηριχθεί στο άλογο, στην αγελαία συμπεριφορά, στα ένστικτα, στα χονδροειδή συναισθήματα και στην περιφρόνηση της προσωπικότητας. Το μεγάλο κεφάλαιο με τις δραστηριότητές του θα στηρίζει τον φασισμό, αλλά και το μικρό του μεροκαματιάρη, που τρέχει πίσω από τον χαρισματικό ηγέτη επίσης. Η σταθερή πελατεία του φασισμού, είναι οι αγράμματοι, μικρονοϊκοί, ηλίθιοι και κυρίως οι φοβισμένοι.
Δεν δημιούργησε ο Μουσολίνι τον φασισμό. Υπήρχε ως δυνατότητα στην κοινωνία, ο ίδιος με επιδεξιότητα την εκμεταλλεύτηκε. Πανέξυπνος διανοούμενος του έδωσε μόνο το όνομα του, την λέξη φασισμός. Στην Ιταλική γλώσσα fascio (Φάτσιο), λέγεται το ρωμαϊκό σύμβολο εξουσίας που είναι ένα τσεκούρι στην λαβή του οποίου είναι δεμένες λεπτές ράβδοι, που συμβολίζουν τον λαό καλά στηριγμένο πάνω στην λαβή που είναι ο ηγέτης, η λεπίδα του τσεκουριού είναι διπλή και κόβει και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά τους εχθρούς του λαού, τους κεφαλαιοκράτες και τους κομουνιστές.
Ο απλός άνθρωπος δεν βλέπει την αιτία της φτώχειας του παρά μόνο το αφεντικό του, που του δίνει μεροκάματο της πείνας και επιπλέον επιθυμεί και ονειρεύεται να πάρει την θέση του, δηλαδή να ανέβει στην «ανώτερη» τάξη. Του είναι δύσκολο να καταλάβει πως για την φτώχεια του φταίει το σύστημα και όχι το πρόσωπο (έχει ανάγκη από γνώση και καθοδήγηση, αυτό δώστε του, αλλιώς αφήστε τον να πεθάνει της πείνας) και επειδή είναι πιο εύκολο να είσαι δυνατός στο σώμα παρά στο νου και επειδή πολλοί αδύνατοι εύκολα ενώνονται σαν δέσμη για να αποτελέσουν κοινωνική δύναμη, τούτη την δύναμη εκμεταλλεύεται ο λαϊκιστής -που δεν αλλάζει τίποτα- και τότε ο κόσμος στην πλειοψηφία του θα υποταχθεί σε ένα σωτήρα αν εμφανισθεί.
Νάτος ο «Αρχηγός» (ντούτσε), τίτλο που πήρε μόνος του ο Μουσολίνι. Τελικά ο φασισμός έχει κοινωνική βάση και είναι λαϊκό πολιτικό κίνημα. Εκμεταλλεύεται την χειρότερη δυνατότητα του λαού. Ό λαϊκισμός αποτελεί προϋπόθεση του φασισμού. Ο φασισμός είναι πραγματιστικός. Εδώ και τώρα πράξεις, όχι λόγια. Ο φασίστας ρήτορας προσελκύει τις απαίδευτες μάζες, τους πεινασμένους, τους ηλίθιους με ευκολία.
Ο Μουσολίνι πρώην σοσιαλιστής, πρώην μαρξιστής, ευφυέστατος, δεν είπε πως είναι αντιδημοκράτης. Είπε πως ο φασισμός τα ξεπερνάει όλα. Υπέρβαση έξω από κόμματα και ιδέες. Πάνω από όλα και από όλους και θα τα βάλει κάτω όλα και όλους και θα τους τσαλαπατήσει. Θαύμαζε και υιοθετούσε πρακτικές του Περικλή του Αθηναίου, Καίσαρας θα γίνει αργότερα. Ο ίδιος είπε πως ενώ αρχικά ο φασισμός ήταν Ιταλικό κίνημα, μετατράπηκε σε διεθνές φαινόμενο.
Πολλά φασιστικά κόμματα είχαν δημιουργηθεί στην Ευρώπη Γερμανία, Ισπανία, Ελλάδα. Επίσης στο ξεκίνημά του ο φασισμός ως πολιτική έκφραση ήταν της μοδός. Στηρίχτηκε από μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος στην Ευρώπη και βεβαίως και στη χώρα μας «εμείς δεν λείπουμε από τέτοιες διακρίσεις...».
Η φασιστική μαγκούρα βοήθησε την κουτσή δημοκρατία να προχωρήσει όπως, όπως. Μπορούμε να περιγράψουμε την μαγκούρα που προϋπάρχει μέσα στη κοινωνία; Απαντάω Ναι.
Δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης φασιστικού κόμματος για να αναγνωρίσεις το φασίστα. Η φασιστική πολιτική φιλοσοφία, μπορεί να βρεθεί σε απόψεις περί δικτατορίας, αντικοινοβουλευτισμού, κρατισμού, αντιφιλελευθερισμού, αντισοσιαλισμού και ρατσισμού.
Ο καλός φασίστας εδώ που τα λέμε προτιμάει την δικτατορία από την δημοκρατία όταν βρεθεί στο δίλλημα της επιλογής. Η έκφραση να «καεί το μπουρδέλο η βουλή» προσφάτως ήταν μια εξόχως φασιστική συμπεριφορά αυτών που την εξέφραζαν.
Θέλει το κράτος να έχει απόλυτη αξία να είναι καθοδηγητικό και ελεγκτικό, το κράτος των εξουσιαστών και όχι η κοινωνία των ανθρώπων. Αυτοί να αποφασίζουν για την συμπεριφορά τους, «καλά έκανες και τον έδειρες αφού σε πείραξε», «καλώς έδειρες την γυναίκα σου αφού δεν υπάκουσε στις εντολές σου» και παλιότερα ο μπόγιας «καλά έκανε ρίχνοντας φόλα στα αδέσποτα ζώα», οι νόμοι της αγοράς δεν είναι κατ’ ανάγκη οι καλύτεροι για την πρόοδο της κοινωνίας. Αφήστε τις θεωρίες λέει προς τους πολιτικούς, πράξεις θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας «εδώ και τώρα».
Υπάρχει και ο φασίστας «ο καλά κρυμμένος» διανοούμενος που μόνο για το προσωπικό του συμφέρον παράγει σκέψη πρακτικά χρήσιμη, χωρίς να την πολυπιστεύει. Είναι και λόγος που αλλάζει εύκολα αφεντικό.
Φασιστική νοοτροπία εκφράζει και αυτός που αντιλαμβάνεται την κοινωνία σαν φύση και όχι σαν πολιτισμό, σαν ζούγκλα και όχι σαν πόλη που μέσα της εμφανίζονται η πολιτική και ο πολιτισμός.
Και καλλιτέχνη θα συναντήσουμε φασίστα, διότι η τέχνη μετέχει του λόγου και του παραλόγου και κατά συνέπεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί, διότι κάποια επαφή έχουν και οι αγράμματοι και οι ηλίθιοι.
Φασίστα θα βρούμε και σε έναν πολιτιστικό σύλλογο ή μια κοινότητα. «Πάμε όλοι μαζί» και δοξάζεται ο πρόεδρος. Ο θρίαμβος του προσωπικού μέσα από την συλλογική δράση.
Φασίστας είναι και ο απλός πρόσκοπος που έχασε την αθωότητα του, το αγαθό των προθέσεών του.
Αλλά ναι, ναι και ο «σοσιαλιστής» που λειτουργεί χωρίς σοσιαλισμό, επίσης φασίστας είναι.
Ο άνθρωπος που αγαπάει τις στολές -το ομοιόμορφο- είναι δείγμα που προκύπτει από το πνεύμα της αγέλης, που γεννάει φασισμό.
Τα πρόβατα έχουν το ίδιο μαλλί. Τα κουρεύει ο ίδιος τσοπάνος. Ο γνήσιος φασίστας είναι δίποδο ζώο, που του αρέσει να είναι ζώο διότι δυσκολεύεται σαν άνθρωπος. Αρκείται στο ότι γεννήθηκε άνθρωπος με ένστικτα και εκμεταλλεύεται όλα τα ένστικτά του. Προσέχει πολύ το ζώον άνθρωπος.
Φουκαράδες μου, χαζούληδες, ανήκετε σ’ αυτούς που λυντσάρουν, που γι’ αυτούς δεξιά κι αριστερά είναι το ίδιο, φτάνει να αναβλύζει το αίμα... αχ!
Και; Το ξερίζωμα δεν είναι δυνατόν. Χρειάζεται να δουλέψει το μικρό τσεκούρι για να περάσεις ανάμεσα στα θρασεμένα αγριόχορτα και ίσως και μεγάλα μαχαίρια για ν’ ανοίξεις ένα φράκτη από βάτα...
Σας χαιρετώ. Εις το επανιδείν
Θα έλεγε κανείς πως ένα είδος βασκανίας κυριεύει τους παρείσακτους, τους κυκλώνει με εκείνα τα ανυπόφορης γλύκας τραγούδια... κι έπειτα είναι και το αιώνιο καλοκαίρι μας!
«Η θεωρία μας είναι τα πράγματα». (Μουσολίνι)
«Μην λέτε κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει και ο τελευταίος ηλίθιος». (Χίτλερ προς τα στελέχη του)
Η απέχθεια του φασισμού για κάθε τι που έχει σχέση με τη σκέψη, μόνο με παροιμία ταιριάζει. Κατά την πρώτη εμφάνιση του φασισμού δεν υπήρχε δόγμα, ή πράξη προ της θεωρίας. Αργότερα αυτοχαρακτηρίστηκε ως άρνηση των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών και κοινοβουλευτικών θεωριών.
Σήμερα σαν θεωρία είναι καθορισμένη. Εχθρός της δημοκρατίας, παράκμασε -λέει- αφού εξάντλησε τον ιστορικό της προορισμό. Κατά του κοινοβουλίου -λέει- είναι βραδυκίνητο. Η καθολική ψηφοφορία είναι κατά συνθήκη ψέμα που δεν σημαίνει τίποτα.
Αρνείται την λαϊκή κυριαρχία και αποδέχεται την κυριαρχία του κράτους. Του δίνει απόλυτη ελευθερία στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας του. Όλες οι πνευματικές και οικονομικές δυνάμεις πλαισιώνουν το κράτος και συνδέονται με τη αρχή: «Κρατικό συμφέρον»
«τα πάντα για το κράτος»
«τίποτα εναντίον του κράτους»
Είναι κατά του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού και του ιστορικού υλισμού, οι οποίες εξηγούν την ιστορία του πολιτισμού ως πάλη συμφερόντων των ομάδων της κοινωνίας και την αλλαγή των μέσων παραγωγής. Κατά του ταξικού συνδικαλισμού και υπέρ του συντεχνιακού κράτους. Τα ατομικά συμφέροντα πρέπει να συμβάλλουν στο συμφέρον του συνόλου. Υπέρ της βασιλείας. Όχι στη διαρκή ειρήνη. Ο πόλεμος είναι χρήσιμος στην διατήρηση της ζωτικότητας του λαού.
Αποδέχεται δε την κεφαλαιοκρατία «καπιταλισμός είναι». Σέβεται και προστατεύει την θρησκεία. Προστατεύει την εργασία και προωθεί την αναγέννησή της, αφού την θεωρεί κοινωνικό καθήκον.
Ο φασισμός γεννήθηκε κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου όταν ο καπιταλισμός βρέθηκε σε κρίση. Υπάρχει ως δυνατότητα, όχι ως αναγκαιότητα, στον φιλελεύθερο και νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Μπορεί να επανεμφανισθεί. Η ύπαρξη φασιστικών κομμάτων «και με διαρκώς αυξανόμενη τάση στο εκλογικό σώμα» στις μέρες μας, αποδεικνύει ότι ο κίνδυνος δεν είναι φανταστικός είναι υπαρκτός.
Τα πλήθη των ανθρώπων λειτουργούν σαν αγέλη, μας λέει η ομαδική ψυχολογία. Υπακούουν στα ένστικτα και το συναίσθημα και όχι στον ορθό λόγο (λογική). Η μάζα απεχθάνεται τον ορθολογισμό και στην καλύτερη περίπτωση προτιμά την προσευχή, ενώ στη χειρότερη την μαγεία. Ότι οι άνθρωποι πρώτα στεγάζουν τους θεούς τους και μετά τον εαυτό τους είναι η απόδειξη.
Στην λογική πάτησε και προχώρησε η Ελληνική σκέψη, αργότερα η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Πίστη στην αξία και την σημασία του ορθού λόγου!
Ο φασισμός θα στηριχθεί στο άλογο, στην αγελαία συμπεριφορά, στα ένστικτα, στα χονδροειδή συναισθήματα και στην περιφρόνηση της προσωπικότητας. Το μεγάλο κεφάλαιο με τις δραστηριότητές του θα στηρίζει τον φασισμό, αλλά και το μικρό του μεροκαματιάρη, που τρέχει πίσω από τον χαρισματικό ηγέτη επίσης. Η σταθερή πελατεία του φασισμού, είναι οι αγράμματοι, μικρονοϊκοί, ηλίθιοι και κυρίως οι φοβισμένοι.
Δεν δημιούργησε ο Μουσολίνι τον φασισμό. Υπήρχε ως δυνατότητα στην κοινωνία, ο ίδιος με επιδεξιότητα την εκμεταλλεύτηκε. Πανέξυπνος διανοούμενος του έδωσε μόνο το όνομα του, την λέξη φασισμός. Στην Ιταλική γλώσσα fascio (Φάτσιο), λέγεται το ρωμαϊκό σύμβολο εξουσίας που είναι ένα τσεκούρι στην λαβή του οποίου είναι δεμένες λεπτές ράβδοι, που συμβολίζουν τον λαό καλά στηριγμένο πάνω στην λαβή που είναι ο ηγέτης, η λεπίδα του τσεκουριού είναι διπλή και κόβει και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά τους εχθρούς του λαού, τους κεφαλαιοκράτες και τους κομουνιστές.
Ο απλός άνθρωπος δεν βλέπει την αιτία της φτώχειας του παρά μόνο το αφεντικό του, που του δίνει μεροκάματο της πείνας και επιπλέον επιθυμεί και ονειρεύεται να πάρει την θέση του, δηλαδή να ανέβει στην «ανώτερη» τάξη. Του είναι δύσκολο να καταλάβει πως για την φτώχεια του φταίει το σύστημα και όχι το πρόσωπο (έχει ανάγκη από γνώση και καθοδήγηση, αυτό δώστε του, αλλιώς αφήστε τον να πεθάνει της πείνας) και επειδή είναι πιο εύκολο να είσαι δυνατός στο σώμα παρά στο νου και επειδή πολλοί αδύνατοι εύκολα ενώνονται σαν δέσμη για να αποτελέσουν κοινωνική δύναμη, τούτη την δύναμη εκμεταλλεύεται ο λαϊκιστής -που δεν αλλάζει τίποτα- και τότε ο κόσμος στην πλειοψηφία του θα υποταχθεί σε ένα σωτήρα αν εμφανισθεί.
Νάτος ο «Αρχηγός» (ντούτσε), τίτλο που πήρε μόνος του ο Μουσολίνι. Τελικά ο φασισμός έχει κοινωνική βάση και είναι λαϊκό πολιτικό κίνημα. Εκμεταλλεύεται την χειρότερη δυνατότητα του λαού. Ό λαϊκισμός αποτελεί προϋπόθεση του φασισμού. Ο φασισμός είναι πραγματιστικός. Εδώ και τώρα πράξεις, όχι λόγια. Ο φασίστας ρήτορας προσελκύει τις απαίδευτες μάζες, τους πεινασμένους, τους ηλίθιους με ευκολία.
Ο Μουσολίνι πρώην σοσιαλιστής, πρώην μαρξιστής, ευφυέστατος, δεν είπε πως είναι αντιδημοκράτης. Είπε πως ο φασισμός τα ξεπερνάει όλα. Υπέρβαση έξω από κόμματα και ιδέες. Πάνω από όλα και από όλους και θα τα βάλει κάτω όλα και όλους και θα τους τσαλαπατήσει. Θαύμαζε και υιοθετούσε πρακτικές του Περικλή του Αθηναίου, Καίσαρας θα γίνει αργότερα. Ο ίδιος είπε πως ενώ αρχικά ο φασισμός ήταν Ιταλικό κίνημα, μετατράπηκε σε διεθνές φαινόμενο.
Πολλά φασιστικά κόμματα είχαν δημιουργηθεί στην Ευρώπη Γερμανία, Ισπανία, Ελλάδα. Επίσης στο ξεκίνημά του ο φασισμός ως πολιτική έκφραση ήταν της μοδός. Στηρίχτηκε από μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος στην Ευρώπη και βεβαίως και στη χώρα μας «εμείς δεν λείπουμε από τέτοιες διακρίσεις...».
Η φασιστική μαγκούρα βοήθησε την κουτσή δημοκρατία να προχωρήσει όπως, όπως. Μπορούμε να περιγράψουμε την μαγκούρα που προϋπάρχει μέσα στη κοινωνία; Απαντάω Ναι.
Δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης φασιστικού κόμματος για να αναγνωρίσεις το φασίστα. Η φασιστική πολιτική φιλοσοφία, μπορεί να βρεθεί σε απόψεις περί δικτατορίας, αντικοινοβουλευτισμού, κρατισμού, αντιφιλελευθερισμού, αντισοσιαλισμού και ρατσισμού.
Ο καλός φασίστας εδώ που τα λέμε προτιμάει την δικτατορία από την δημοκρατία όταν βρεθεί στο δίλλημα της επιλογής. Η έκφραση να «καεί το μπουρδέλο η βουλή» προσφάτως ήταν μια εξόχως φασιστική συμπεριφορά αυτών που την εξέφραζαν.
Θέλει το κράτος να έχει απόλυτη αξία να είναι καθοδηγητικό και ελεγκτικό, το κράτος των εξουσιαστών και όχι η κοινωνία των ανθρώπων. Αυτοί να αποφασίζουν για την συμπεριφορά τους, «καλά έκανες και τον έδειρες αφού σε πείραξε», «καλώς έδειρες την γυναίκα σου αφού δεν υπάκουσε στις εντολές σου» και παλιότερα ο μπόγιας «καλά έκανε ρίχνοντας φόλα στα αδέσποτα ζώα», οι νόμοι της αγοράς δεν είναι κατ’ ανάγκη οι καλύτεροι για την πρόοδο της κοινωνίας. Αφήστε τις θεωρίες λέει προς τους πολιτικούς, πράξεις θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας «εδώ και τώρα».
Υπάρχει και ο φασίστας «ο καλά κρυμμένος» διανοούμενος που μόνο για το προσωπικό του συμφέρον παράγει σκέψη πρακτικά χρήσιμη, χωρίς να την πολυπιστεύει. Είναι και λόγος που αλλάζει εύκολα αφεντικό.
Φασιστική νοοτροπία εκφράζει και αυτός που αντιλαμβάνεται την κοινωνία σαν φύση και όχι σαν πολιτισμό, σαν ζούγκλα και όχι σαν πόλη που μέσα της εμφανίζονται η πολιτική και ο πολιτισμός.
Και καλλιτέχνη θα συναντήσουμε φασίστα, διότι η τέχνη μετέχει του λόγου και του παραλόγου και κατά συνέπεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί, διότι κάποια επαφή έχουν και οι αγράμματοι και οι ηλίθιοι.
Φασίστα θα βρούμε και σε έναν πολιτιστικό σύλλογο ή μια κοινότητα. «Πάμε όλοι μαζί» και δοξάζεται ο πρόεδρος. Ο θρίαμβος του προσωπικού μέσα από την συλλογική δράση.
Φασίστας είναι και ο απλός πρόσκοπος που έχασε την αθωότητα του, το αγαθό των προθέσεών του.
Αλλά ναι, ναι και ο «σοσιαλιστής» που λειτουργεί χωρίς σοσιαλισμό, επίσης φασίστας είναι.
Ο άνθρωπος που αγαπάει τις στολές -το ομοιόμορφο- είναι δείγμα που προκύπτει από το πνεύμα της αγέλης, που γεννάει φασισμό.
Τα πρόβατα έχουν το ίδιο μαλλί. Τα κουρεύει ο ίδιος τσοπάνος. Ο γνήσιος φασίστας είναι δίποδο ζώο, που του αρέσει να είναι ζώο διότι δυσκολεύεται σαν άνθρωπος. Αρκείται στο ότι γεννήθηκε άνθρωπος με ένστικτα και εκμεταλλεύεται όλα τα ένστικτά του. Προσέχει πολύ το ζώον άνθρωπος.
Φουκαράδες μου, χαζούληδες, ανήκετε σ’ αυτούς που λυντσάρουν, που γι’ αυτούς δεξιά κι αριστερά είναι το ίδιο, φτάνει να αναβλύζει το αίμα... αχ!
Και; Το ξερίζωμα δεν είναι δυνατόν. Χρειάζεται να δουλέψει το μικρό τσεκούρι για να περάσεις ανάμεσα στα θρασεμένα αγριόχορτα και ίσως και μεγάλα μαχαίρια για ν’ ανοίξεις ένα φράκτη από βάτα...
Σας χαιρετώ. Εις το επανιδείν
«Η θεωρία μας είναι τα πράγματα». (Μουσολίνι)
«Μην λέτε κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει και ο τελευταίος ηλίθιος». (Χίτλερ προς τα στελέχη του)
Η απέχθεια του φασισμού για κάθε τι που έχει σχέση με τη σκέψη, μόνο με παροιμία ταιριάζει. Κατά την πρώτη εμφάνιση του φασισμού δεν υπήρχε δόγμα, ή πράξη προ της θεωρίας. Αργότερα αυτοχαρακτηρίστηκε ως άρνηση των δημοκρατικών, σοσιαλιστικών και κοινοβουλευτικών θεωριών.
Σήμερα σαν θεωρία είναι καθορισμένη. Εχθρός της δημοκρατίας, παράκμασε -λέει- αφού εξάντλησε τον ιστορικό της προορισμό. Κατά του κοινοβουλίου -λέει- είναι βραδυκίνητο. Η καθολική ψηφοφορία είναι κατά συνθήκη ψέμα που δεν σημαίνει τίποτα.
Αρνείται την λαϊκή κυριαρχία και αποδέχεται την κυριαρχία του κράτους. Του δίνει απόλυτη ελευθερία στην άσκηση της εκτελεστικής εξουσίας του. Όλες οι πνευματικές και οικονομικές δυνάμεις πλαισιώνουν το κράτος και συνδέονται με τη αρχή: «Κρατικό συμφέρον»
«τα πάντα για το κράτος»
«τίποτα εναντίον του κράτους»
Είναι κατά του επιστημονικού σοσιαλισμού, του μαρξισμού και του ιστορικού υλισμού, οι οποίες εξηγούν την ιστορία του πολιτισμού ως πάλη συμφερόντων των ομάδων της κοινωνίας και την αλλαγή των μέσων παραγωγής. Κατά του ταξικού συνδικαλισμού και υπέρ του συντεχνιακού κράτους. Τα ατομικά συμφέροντα πρέπει να συμβάλλουν στο συμφέρον του συνόλου. Υπέρ της βασιλείας. Όχι στη διαρκή ειρήνη. Ο πόλεμος είναι χρήσιμος στην διατήρηση της ζωτικότητας του λαού.
Αποδέχεται δε την κεφαλαιοκρατία «καπιταλισμός είναι». Σέβεται και προστατεύει την θρησκεία. Προστατεύει την εργασία και προωθεί την αναγέννησή της, αφού την θεωρεί κοινωνικό καθήκον.
Ο φασισμός γεννήθηκε κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου όταν ο καπιταλισμός βρέθηκε σε κρίση. Υπάρχει ως δυνατότητα, όχι ως αναγκαιότητα, στον φιλελεύθερο και νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό. Μπορεί να επανεμφανισθεί. Η ύπαρξη φασιστικών κομμάτων «και με διαρκώς αυξανόμενη τάση στο εκλογικό σώμα» στις μέρες μας, αποδεικνύει ότι ο κίνδυνος δεν είναι φανταστικός είναι υπαρκτός.
Τα πλήθη των ανθρώπων λειτουργούν σαν αγέλη, μας λέει η ομαδική ψυχολογία. Υπακούουν στα ένστικτα και το συναίσθημα και όχι στον ορθό λόγο (λογική). Η μάζα απεχθάνεται τον ορθολογισμό και στην καλύτερη περίπτωση προτιμά την προσευχή, ενώ στη χειρότερη την μαγεία. Ότι οι άνθρωποι πρώτα στεγάζουν τους θεούς τους και μετά τον εαυτό τους είναι η απόδειξη.
Στην λογική πάτησε και προχώρησε η Ελληνική σκέψη, αργότερα η Αναγέννηση και ο Διαφωτισμός. Πίστη στην αξία και την σημασία του ορθού λόγου!
Ο φασισμός θα στηριχθεί στο άλογο, στην αγελαία συμπεριφορά, στα ένστικτα, στα χονδροειδή συναισθήματα και στην περιφρόνηση της προσωπικότητας. Το μεγάλο κεφάλαιο με τις δραστηριότητές του θα στηρίζει τον φασισμό, αλλά και το μικρό του μεροκαματιάρη, που τρέχει πίσω από τον χαρισματικό ηγέτη επίσης. Η σταθερή πελατεία του φασισμού, είναι οι αγράμματοι, μικρονοϊκοί, ηλίθιοι και κυρίως οι φοβισμένοι.
Δεν δημιούργησε ο Μουσολίνι τον φασισμό. Υπήρχε ως δυνατότητα στην κοινωνία, ο ίδιος με επιδεξιότητα την εκμεταλλεύτηκε. Πανέξυπνος διανοούμενος του έδωσε μόνο το όνομα του, την λέξη φασισμός. Στην Ιταλική γλώσσα fascio (Φάτσιο), λέγεται το ρωμαϊκό σύμβολο εξουσίας που είναι ένα τσεκούρι στην λαβή του οποίου είναι δεμένες λεπτές ράβδοι, που συμβολίζουν τον λαό καλά στηριγμένο πάνω στην λαβή που είναι ο ηγέτης, η λεπίδα του τσεκουριού είναι διπλή και κόβει και προς τα αριστερά και προς τα δεξιά τους εχθρούς του λαού, τους κεφαλαιοκράτες και τους κομουνιστές.
Ο απλός άνθρωπος δεν βλέπει την αιτία της φτώχειας του παρά μόνο το αφεντικό του, που του δίνει μεροκάματο της πείνας και επιπλέον επιθυμεί και ονειρεύεται να πάρει την θέση του, δηλαδή να ανέβει στην «ανώτερη» τάξη. Του είναι δύσκολο να καταλάβει πως για την φτώχεια του φταίει το σύστημα και όχι το πρόσωπο (έχει ανάγκη από γνώση και καθοδήγηση, αυτό δώστε του, αλλιώς αφήστε τον να πεθάνει της πείνας) και επειδή είναι πιο εύκολο να είσαι δυνατός στο σώμα παρά στο νου και επειδή πολλοί αδύνατοι εύκολα ενώνονται σαν δέσμη για να αποτελέσουν κοινωνική δύναμη, τούτη την δύναμη εκμεταλλεύεται ο λαϊκιστής -που δεν αλλάζει τίποτα- και τότε ο κόσμος στην πλειοψηφία του θα υποταχθεί σε ένα σωτήρα αν εμφανισθεί.
Νάτος ο «Αρχηγός» (ντούτσε), τίτλο που πήρε μόνος του ο Μουσολίνι. Τελικά ο φασισμός έχει κοινωνική βάση και είναι λαϊκό πολιτικό κίνημα. Εκμεταλλεύεται την χειρότερη δυνατότητα του λαού. Ό λαϊκισμός αποτελεί προϋπόθεση του φασισμού. Ο φασισμός είναι πραγματιστικός. Εδώ και τώρα πράξεις, όχι λόγια. Ο φασίστας ρήτορας προσελκύει τις απαίδευτες μάζες, τους πεινασμένους, τους ηλίθιους με ευκολία.
Ο Μουσολίνι πρώην σοσιαλιστής, πρώην μαρξιστής, ευφυέστατος, δεν είπε πως είναι αντιδημοκράτης. Είπε πως ο φασισμός τα ξεπερνάει όλα. Υπέρβαση έξω από κόμματα και ιδέες. Πάνω από όλα και από όλους και θα τα βάλει κάτω όλα και όλους και θα τους τσαλαπατήσει. Θαύμαζε και υιοθετούσε πρακτικές του Περικλή του Αθηναίου, Καίσαρας θα γίνει αργότερα. Ο ίδιος είπε πως ενώ αρχικά ο φασισμός ήταν Ιταλικό κίνημα, μετατράπηκε σε διεθνές φαινόμενο.
Πολλά φασιστικά κόμματα είχαν δημιουργηθεί στην Ευρώπη Γερμανία, Ισπανία, Ελλάδα. Επίσης στο ξεκίνημά του ο φασισμός ως πολιτική έκφραση ήταν της μοδός. Στηρίχτηκε από μεγάλες προσωπικότητες του πνεύματος στην Ευρώπη και βεβαίως και στη χώρα μας «εμείς δεν λείπουμε από τέτοιες διακρίσεις...».
Η φασιστική μαγκούρα βοήθησε την κουτσή δημοκρατία να προχωρήσει όπως, όπως. Μπορούμε να περιγράψουμε την μαγκούρα που προϋπάρχει μέσα στη κοινωνία; Απαντάω Ναι.
Δεν υπάρχει ανάγκη ύπαρξης φασιστικού κόμματος για να αναγνωρίσεις το φασίστα. Η φασιστική πολιτική φιλοσοφία, μπορεί να βρεθεί σε απόψεις περί δικτατορίας, αντικοινοβουλευτισμού, κρατισμού, αντιφιλελευθερισμού, αντισοσιαλισμού και ρατσισμού.
Ο καλός φασίστας εδώ που τα λέμε προτιμάει την δικτατορία από την δημοκρατία όταν βρεθεί στο δίλλημα της επιλογής. Η έκφραση να «καεί το μπουρδέλο η βουλή» προσφάτως ήταν μια εξόχως φασιστική συμπεριφορά αυτών που την εξέφραζαν.
Θέλει το κράτος να έχει απόλυτη αξία να είναι καθοδηγητικό και ελεγκτικό, το κράτος των εξουσιαστών και όχι η κοινωνία των ανθρώπων. Αυτοί να αποφασίζουν για την συμπεριφορά τους, «καλά έκανες και τον έδειρες αφού σε πείραξε», «καλώς έδειρες την γυναίκα σου αφού δεν υπάκουσε στις εντολές σου» και παλιότερα ο μπόγιας «καλά έκανε ρίχνοντας φόλα στα αδέσποτα ζώα», οι νόμοι της αγοράς δεν είναι κατ’ ανάγκη οι καλύτεροι για την πρόοδο της κοινωνίας. Αφήστε τις θεωρίες λέει προς τους πολιτικούς, πράξεις θέλουμε να λύσουμε τα προβλήματά μας «εδώ και τώρα».
Υπάρχει και ο φασίστας «ο καλά κρυμμένος» διανοούμενος που μόνο για το προσωπικό του συμφέρον παράγει σκέψη πρακτικά χρήσιμη, χωρίς να την πολυπιστεύει. Είναι και λόγος που αλλάζει εύκολα αφεντικό.
Φασιστική νοοτροπία εκφράζει και αυτός που αντιλαμβάνεται την κοινωνία σαν φύση και όχι σαν πολιτισμό, σαν ζούγκλα και όχι σαν πόλη που μέσα της εμφανίζονται η πολιτική και ο πολιτισμός.
Και καλλιτέχνη θα συναντήσουμε φασίστα, διότι η τέχνη μετέχει του λόγου και του παραλόγου και κατά συνέπεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί, διότι κάποια επαφή έχουν και οι αγράμματοι και οι ηλίθιοι.
Φασίστα θα βρούμε και σε έναν πολιτιστικό σύλλογο ή μια κοινότητα. «Πάμε όλοι μαζί» και δοξάζεται ο πρόεδρος. Ο θρίαμβος του προσωπικού μέσα από την συλλογική δράση.
Φασίστας είναι και ο απλός πρόσκοπος που έχασε την αθωότητα του, το αγαθό των προθέσεών του.
Αλλά ναι, ναι και ο «σοσιαλιστής» που λειτουργεί χωρίς σοσιαλισμό, επίσης φασίστας είναι.
Ο άνθρωπος που αγαπάει τις στολές -το ομοιόμορφο- είναι δείγμα που προκύπτει από το πνεύμα της αγέλης, που γεννάει φασισμό.
Τα πρόβατα έχουν το ίδιο μαλλί. Τα κουρεύει ο ίδιος τσοπάνος. Ο γνήσιος φασίστας είναι δίποδο ζώο, που του αρέσει να είναι ζώο διότι δυσκολεύεται σαν άνθρωπος. Αρκείται στο ότι γεννήθηκε άνθρωπος με ένστικτα και εκμεταλλεύεται όλα τα ένστικτά του. Προσέχει πολύ το ζώον άνθρωπος.
Φουκαράδες μου, χαζούληδες, ανήκετε σ’ αυτούς που λυντσάρουν, που γι’ αυτούς δεξιά κι αριστερά είναι το ίδιο, φτάνει να αναβλύζει το αίμα... αχ!
Και; Το ξερίζωμα δεν είναι δυνατόν. Χρειάζεται να δουλέψει το μικρό τσεκούρι για να περάσεις ανάμεσα στα θρασεμένα αγριόχορτα και ίσως και μεγάλα μαχαίρια για ν’ ανοίξεις ένα φράκτη από βάτα...
Σας χαιρετώ. Εις το επανιδείν